Panorama autobiograficznej prozy chorwackiej lat 90-tych XX wieku, czyli o chorwackiej literaturze wojennej (hrvatsko ratno pismo)

Abstract

Dla Chorwatów lata 90-te są okresem przełomu nie tylko w historii politycznej, społecznej i gospodarczej (utworzenie własnego państwa, domovinski rat, transformacja ustrojowa), lecz również w dziejach kulturalnych tego narodu. Zmiany objęły m. in. literaturę, gdzie twórczość oparta na motywach autobiograficznych stała się jednym z głównych nurtów w prozie chorwackiej ostatniej dekady, bodaj najbardziej widocznym i dyskutowanym. Wzrost liczby tekstów autobiograficznych w ostatniej dekadzie należy wiązać ze swoistego rodzaju kryzysem lub stanem zagrożenia tożsamości, który stał się udziałem wielu obywateli byłej Jugosławii. Pierwszy aspekt dostrzegam w pisarstwie emigrantów i uchodźców, drugi u autorów, którzy znaleźli się na terenach ogarniętych walkami. To co łączy bowiem literaturę autobiograficzną lat 90-tych, to doświadczenie wojny.