Akwinata, Kaliban i Piętaszek na wspólnym bankiecie? : ścieżki i bezdroża antykanibalizmu

Abstract

Intencją, jaka przyświecała zestawieniu trzech imion występujących w tytule, było wskazanie obszaru dyskursu, jaki został zapoczątkowany pod koniec XV stulecia, a który osiągnął pewien punkt kulminacyjny podczas okresu wojen religijnych. Okres ten zapisał się w historii nie tylko dzięki temu, iż najbardziej zdawało by się niedorzeczne spory zamieniały ludzi w bestie gotowe skakać sobie nawzajem do gardeł. To również wtedy kanibalizm miał do odegrania pewną rolę i odegrał ją, by tak się wyrazić, na dwóch poziomach. Pierwszy to poziom faktów: nawet jeśli powątpiewać czy ignorować wieści, jakie na temat kanibali dochodziły z Nowego Świata, to przecież zdarzało się, iż przymierający głodem chłopi w samym sercu Starego Kontynentu podawali do stołu własne potomstwo a żołnierze zjadali wrogów pojmanych w walce. Natomiast na poziomie dyskursywnym i symbolicznym kanibalizm był bronią, z której mierzyło się w politycznych czy religijnych przeciwników. Z jednej strony, kolonialne spotkanie kultur pozwalało na wyraźniejsze określenie różnic ideologicznych w obrębie własnego obszaru kulturowego(Fragment tekstu).