Rozumienie wiarygodności w apologetyce i we wczesnej teologii fundamentalnej

Abstract

Podsumowując, należy podkreślić, że w wiarygodności chodzi zatem o moment, w którym podmiot (człowiek) dostrzega sens i znaczenie powiązane z jego osobistym życiem. Umieszczony wobec oczywistości sensu, podmiot wyraża potrzebę jego odniesienia do swojej sfery osobistej, aby dokonany wybór mógł być całkowicie wolny. Powszechność sensu i znaczenia nie przeszkadza, lecz przeciwnie faworyzuje relacje osobiste, na podstawie których każdy odkrywa, że ta rzeczywistość staje się jego własną rzeczywistością. Chociaż rzeczywistość ta jest aktualna dla wszystkich, to człowiek zauważa także, że jest ona zaadresowana do niego osobiście i dlatego ujmuje ją jako mającą znaczenie, gdyż przyjęcie jej prowadzi do pełnej osobistej realizacji. Chodzi zatem o jedyny akt wypełniony przez wierzącego w momencie, gdy dostrzega on objawienie jako pełnię sensu i zarazem, że ten sens ma znaczenie dla niego. Jest to akt, który obejmuje w nierozerwalną jedność inteligibilność wydarzenia, fakt zawierzenia temu wydarzeniu, ponieważ jest wiarygodne oraz praktykę (praxis), gdyż prowadzić ono będzie do ostatecznego spełnienia swego życia. We współczesnej teologii fundamentalnej poszukiwanie wiarygodności zostało wyraźnie ubogacone o wymiar soteryczny (Fragment tekstu).