Okruchy : o książkach i strawie

Abstract

Jednym z wielkich projektów retoryki doby Renesansu jest ten wyłożony przez Erazma z Rotterdamu, w którym myśliciel, uciekając się do metafory trawiennej, postuluje wytworzenie nowego, oryginalnego i indywidualnego stylu nie tyle po- przez samo czytanie literatury klasycznej, ile, jak podkreśla, poprzez jej trawienie. Tak więc, wypracowanie nowego stylu jest uwarunkowane uprzednią lekturą no- szącą znamiona trawienia. Tym właśnie założeniem kieruje się Robert Burton, kiedy po opublikowaniu swej Anatomii melancholii w 1621 roku nie przerywa pisania, ale czerpiąc z in- nych dzieł - cytując za nimi, zapożyczając z nich, bądź streszczając je - stale rozszerza własne. Tak więc, każde następne wydanie Anatomii (1624, 1628, 1632, 1638 oraz pośmiertne z 1651 zawierające poprawki autora) jest zmienione: nic zeń nie zostaje wykreślone, natomiast nowe lektury pozostawiają ślad w postaci nadwyżki pisma. Powołując się na autorytet Seneki, Burton opisuje ów proces" [...] (fragm.)