Od kształcenia w cechu sukienników do początków szkolnictwa włókienniczego w Bielsku i Białej

Abstract

Okręg bielsko-bialski na ziemiach polskich ma stosunkowo najslarszą tradycję w produkcji suknu. Do czynników, które miały niewątpliwy wpływ na rozwój rzemiosła sukienniczego na tutejszym terenie, zaliczyć można: położenie obu miast na południowym szlaku handlowym łączącym poprzez Przełęcz Jabłonkowską kraje południowo-wschodnie z zachodnią Europą, co ułatwiało zbyt produkowanych sukien, hodowla owiec dostarczająca surowcu wełnianego oraz czysta i miękka woda z rzek Biallci i błiwki, niezbędna do wykańczania i praniu sukien. Najstarszym dokumentem potwierdzającym istnienie cechu sukienników w Bielsku jest przywilej nadany sukiennikom w 15-18 r. przez pana tych ziem, księcia cieszyńskiego Wacława. W Białej, a właściwie w Lipníku, cech powsiul w drugiej połowie XVII wieku. Rękodzieło sukiennicze przechodziło kolejne etapy ewolucji aż do współczesnego przemysłu fabrycznego. Do chwili obecnej okręg Bielsko- -Bialn kontynuuje wielowiekową tradycję i należy do największego w Polsce skupiska fabryk włókienniczych, produkujących tkaniny wełniane.