Emmanuela Levinasa krytyka filozofii Parmenidesa

Abstract

O ile Heidegger wracał do presokratyków, gdyż poszukiwał w ich tekstach źródeł namysłu nad problematyką bycia, a Parmenides był kluczową postacią tej tradycji i myślicielem, w którego należy się „wsłuchiwać”, gdyż odkrył on bycie i zrozumiał, że bycie i myślenie są tym samym, o tyle Emmanuel Levinas powraca do myśli eleaty, ponieważ jawi mu się jako ten, który jest odpowiedzialny nie tylko za całą totalizującą, antropocentryczną i egologiczną tradycję filozofii Zachodu, lecz - pośrednio - za całe zło totalitaryzmu w perspektywie społecznej.