Między twórczością a naśladownictwem

Abstract

Jednym z głównych zadań pedagogiki jest rozbudzanie i rozwijanie aktywności ludzi. Zwiększenie aktywności uczniów sprzyja nabywaniu przez nich wiedzy, umiejętności rozwiązywania problemów i wykorzystywaniu wiedzy w praktyce, a w konsekwencji zapewnia rozwój osobowości (Okoń, 1987a, 1987b). B. Suchodolski (1990) wykazał, że aktywność jest warunkiem autentyczności przeżyć, zaangażowania w procesy rzeczywistości oraz intensywności myślenia. Potwierdzeniem roli aktywności w rozwoju człowieka są badania psychologiczne (Przetacznik-Gierowska, 1993). Zasadniczym sensem aktywności w tej perspektywie badawczej jest regulacja stosunków człowieka z otaczającym go światem wskutek zmieniania go stosownie do swoich potrzeb. M. Tyszkowa (1977, s. 10) zwróciła uwagę na aktywność jako na podstawową właściwość istot żywych, warunkującą odczuwanie potrzeb biologicznych ludzi. Autorka wskazuje na złożoność środowiska człowieka, której przejawieni jest występowanie potrzeb społecznych i kulturowych (Fragment tekstu).