Psychologia potrzebuje życia

Abstract

Współczesny świat stawia przed psychologią szczególne wyzwania. Mimo rozwoju cywilizacyjnego wiele autorytetów naukowych i moralnych zwraca uwagę na symptomy kryzysu, który ogarnia całą kulturę (Fromm, 1971, 1978; Capra, 1987; Vigne, 1995; Korten, 2002; Cushman, 1992; R o s z a k, 1993). Wspomniany kryzys przejawia się również w aspekcie środowiskowym i ekologicznym. Takie prestiżowe instytucje jak Klub Rzymski czy World Watch Institute w swoich raportach o stanie świata od kilku dziesięcioleci niezmiennie wskazują na postępujące zagrożenie ekologiczną katastrofą w wymiarze całej planety (por. Waloszczyk, 1997; Brown i in., 1994). Jednocześnie wielu naukowców, filozofów, polityków i pisarzy zwraca uwagę na pilną potrzebę głębokiego uzdrowienia naszej relacji z przyrodą (D e v a 11, 1990; Snyder, 1990; Dubos, 1986; Naess, 1984; Goldsmith, 1988; Seed i in., 1992; Gore, 1996; Suzuki, 1993; Roszak, 1995; Skolimowski, 1996; Piątek, 1998; Zimbardo, Ruch, 1994; Fromm, 1999) (Fragment tekstu).