O roli analogii w słowotwórstwie (na przykładzie czasowników staropolskich)

Abstract

Opis słowotwórczy oparty na klasyfikacji kategorialnej zawsze ma charakter uprosz-czonego schematu. Poszukując regularnych zasad derywacji, odsuwamy to wszystko, co burzy konstruowany porządek, odsuwamy - z przyczyn zrozumiałych - elementy odbiegające od wyznaczonej normy, drobne wydarzenia językowe dalekie od głów-nego nurtu, zwykle nawet odmawiając im statusu słowotwórczego. Wszak jednost-kowość z założenia nie przynależy do słowotwórstwa, tylko do leksyki. Wyostrza się w ten sposób rysy podstawowej organizacji analizowanych zjawisk, tworzy się w miarę spójny obraz słowotwórczych nominacji, zamazuje się jednak, jak sądzę, rzeczywistość derywacyjną. Poza zainteresowaniami badawczymi pozostają często niewielkie kilkuelementowe grupy, trudne do klasyfikacji z różnych względów, nie mówiąc już o jednostkowych konstrukcjach, których w żaden sposób nie da się przyporządkować do proponowanych kategorii. Nie jest to bynajmniej krytyka prób regularnego opisu języka i w żadnym wypadku odżegnywanie się od nich. Poszuki-wanie regularności jest podstawową zasadą w opisie derywacyjnym[...]