Recepcja normy kanonicznej

Abstract

O recepcji prawa można mówić w wielorakim sensie. 1. Recepcja prawa to przejęcie prawa jakiejś grupy społecznej przez inną: prawo przenosi się synchronicznie lub diachronicznie. Dziś używa się często w takich sytuacjach określenia „transfer prawa". Najbardziej charakterystyczne przykłady takiego transferu to przejęcie „kodeksu" Hammurabiego przez Elamitów, Mezopotan, Asyryjczyków oraz inne narody, wymiana prawa między miastami greckimi, rozpowszechnienie prawa rzymskiego w całym imperium, a następnie jego recepcja, jaka dokonała się w Europie między XI i XVI wiekiem, rozprzestrzenienie się prawa islamskiego, stosowanie Napoleońskiego Kodeksu cywilnego w Europie1. Recepcja taka ma charakter egzogenny. Jej istota tkwi w tym, że jakaś społeczność przyswaja sobie prawo, w którego powstaniu nie miała udziału. Recepcja taka stanowi przedmiot badań prawno-historycznych (Fragment tekstu).