Relacja "teologia-literatura piękna" w ujęciu historycznym

Abstract

Badania interdyscyplinarne są dla wielu dziedzin współczesnej nauki szansą pogłębienia metodologii i nowego podejścia do przedmiotu własnych dociekań. Pozwalają również skutecznie przeciwdziałać alienującemu dzisiejszego człowieka i zabójczemu dla całokształtu mądrości ludzkiej procesowi rozszczepiania i „pokawałkowania" wiedzy. Interdyscyplinarność jest także szansą dla współczesnej teologii. Oczywiście, konieczne jest tu ścisłe przestrzeganie rygorów metodologicznych, pozwalających zachować teologii tożsamość i specyfikę jej epistemologii (wiara jako nieodzowny element poznania teologicznego). Zachowanie owej dyscypliny nie przeszkadza jednak teologii w owocnym korzystaniu z szerokiej palety „loci theologici". Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza literatura piękna. Kontakt z nią — również z jej teorią i metodologią — daje teologowi szansę wzbogacenia warsztatu pod względem językowym i genologicznym. Może ona być także swoistym „zwierciadłem czasu", źródłem inspiracji do podejmowania problematyki istotnej dla współczesnego odbiorcy piśmiennictwa teologicznego (Fragment tekstu).