Potrzeba afiliacji i otrzymywane wsparcie społeczne u osób bezrobotnych

Abstract

Sytuacja bezrobocia, której towarzyszy zwiększone prawdopodobieństwo utraty wielu cennych wartości (zdrowia, pieniędzy, pozycji społecznej) i która z tego względu opisywana bywa często w kategoriach zagrożenia (por. Ratajczak , 1992), może przyczyniać się do zacieśnienia więzi jednostki z ludźmi. Można przypuszczać, że w sytuacjach trudnych, gdy ludzie zdani są na własne siły, zdarza im się odczuwać silniejszą niż zwykle potrzebę kontaktu z innymi i pomocy z ich strony. Świadomość, że są osoby, do których można zwrócić się o pomoc, również w sytuacji pozostawania bez pracy, staje się najprawdopodobniej źródłem poczucia bezpieczeństwa i zwiększa pewność siebie. Bezrobocie bywa jednak traktowane jako zjawisko wstydliwe, toteż czło­wiek czuje się gorszy od innych, odtrącony. Odmowa przyjęcia do pracy ze strony pracodawcy, konflikty rodzinne spowodowane niemożnością wywiązy­wania się ze swej roli, są źródłem negatywnych emocji, co w konsekwencji może oddalać jednostkę od innych. Przeprowadzone badania miały na celu sprawdzenie, czy osoby bezrobot­ne, będące w sytuacji trudnej, odczuwają potrzebę afiliacji, potrzebę kontaktu z ludźmi, czy i od kogo otrzymują wsparcie oraz na czym ono polega.