Wojciech Szymborski: Doktryna Busha (…) – recenzja

Abstract

Polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych - „samotnego supermocarstwa” w świecie pozimnowojennym - stanowi jedną z zasadniczych determinant kształtujących światowy ład. Nie ulega wątpliwości, iż od kilku stuleci to właśnie strategie i doktryny amerykańskich przywódców stały się jednym z filarów globalnego porządku. Wybory prezydenckie, jakie odbywają się w USA z czteroletnią częstotliwością,skłaniają każdorazowo do refleksji nad możliwością pojawienia się w kręgach Waszyngtonu nowej wizji świata, nad większym zaangażowaniem Białego Domu w sprawy globalne (traktowaniem „amerykańskiego interesu narodowego” w kategoriach „misyjności”) bądź też nad ciążeniem w kierunku powrotu do polityki izolacjonizmu, do traktowania pojęcia „amerykański interes narodowy” w sposób zawężony. Kwestią o znaczeniu priorytetowym wciąż pozostaje charater amerykańskiego zaangażowania w świecie, rola, jaką amerykański establishment wyznacza organizacjom międzynarodowym (w szczególności sojuszowi północnoatlantyckiemu i Organizacji Narodów Zjednoczonych) oraz państwom sojuszniczym (członkom Unii Europejskiej, Rosji czy Chinom), w konsekwencji zaś - odpowiedź na kluczowe pytanie: Unilateralizm czy multilateralizm amerykańskiej strategii dominacji w świecie? [...].