Abstrakt: | W niniejszym artykule przedstawiono model turystyki oparty na normach ufundowanych w wirtualnej przestrzeni portalu Couchsurfing.org, by następnie skonfrontować go z lokalnymi wzorami gościnności. Autor, analizując wyniki badań jakościowych przeprowadzonych za pomocą metody netnograficznej, stara się przedstawić mechanizmy i zasady mające regulować kształt kontaktu kulturowego propagowanego przez wybrany serwis internetowy. Udowodniona zostaje teza, że pod hasłami promocji otwartości i różnorodności zachowań oraz dążeniami do wyeliminowania negatywnych skutków międzykulturowego spotkania, kryje się światopogląd oparty na koncepcjach polityki wielokulturowości. Troska o tworzenie atmosfery ponadnarodowego zaufania i bezpieczeństwa powoduje, że konieczna staje się interwencja konstruktorów portalu na poziomie wyznaczania preferowanych zachowań. Konkretne zasady wynikają z bardzo dokładnie przemyślanych idei, które CS ma wprowadzać w życie. To one, wraz z procesem certyfikacji daru, tworzą mechanizm umożliwiający pozornie uniwersalną „gościnność bez granic”. Tymczasem wielokulturowa wizja jest ograniczona przez krótkotrwałość kontaktu oraz różnorodność kategorii kulturowych, które za każdym razem wchodzą w interakcje z wzorami proponowanymi przez couchsurfing. |