Abstrakt: | Natchnione duchem chrześcijańskiego personalizmu soborowe przesłanie o człowieku zbawionym, a z nim tyleż podniosła i optymistyczna, co realna, obiektywna i nade wszystko kompletna wizja osoby ludzkiej niezmiennie nadają ton współczesnemu nauczaniu Kościoła. Nie trzeba przekonywać, że wyrazem takiego wyrazistego świadectwa jest zaangażowanie kolejnych papieży doby Vaticanum II, najpierw w przeprowadzenie reformy prawa kanonicznego, a następnie w dzieł o jego wiernej interpretacji. Co przy tym charakterystyczne, owa aktywność prawodawców kościelnych - pasterzy całej owczarni Chrystusowej, aż nadto wyraźnie komunikuje novum dzisiejszej autoświadomości eklezjalnej, czego symbolem pozostaje konsekwentne odwoływanie się do strukturalnej zasady communio (Fragment tekstu). |