Abstrakt: | Skupię się w wielkim skrócie na osiągnięciach polskiej mediewistyki, ale — ze względu na specjalizację — tylko tej, która dotyczy dziejów Polski. Dokonując jej pobieżnego przeglądu, zwrócę uwagę na te elementy,
które moim zadaniem, rozwijały się najprężniej. Polska mediewistyka rozwijała się w ostatnich 30 latach bardzo dynamicznie. Uwolniona od komunistycznych ograniczeń metodologicznych, mająca wreszcie swobodny dostęp do badań historiografii zachodniej, a przede wszystkim swobodny wgląd w archiwalia znajdujące się poza
granicami naszego kraju. Można powiedzieć, że właściwie każda dziedzina średniowiecza święciła mniejsze czy większe triumfy naukowe. Swoboda badawcza w połączeniu z dużymi możliwościami finansowymi — uniwersyteckimi, samorządowymi, krajowymi (Narodowe Centrum Nauki, Narodowy Program Rozwoju Humanistyki) i zagranicznymi (w tym unijnymi) — przyniosły setki artykułów analitycznych i syntez dotyczących
naszych dziejów średniowiecznych lub konkretnych problemów. Szło to w parze z wydawnictwami źródłowymi i opracowaniami dotyczącymi badań podstawowych [...] |