Syn jako rozdarta zasłona. Misteria Jezusa w ujęciu Józefa Ratzingera - Benedykta XVI

Abstract

Józef Ratzinger – Benedykt XVI wiąże poznanie teologiczne z naśladowaniem Jezusa i podążeniem za Nim. Akcentuje nierozerwalną, wzajemną, służebną zależność naukowej teologii z chrześcijańską praxis, chrystologicznej hermeneutyki z egzystencjalną postawą wiary. Intelektualne i duchowe zrozumienie tajemnicy Jezusa zależy od zażyłości z Nim i na tej drodze wzrasta: tylko Syn może pokazać Ojca, ponieważ Go zna w sposób, który definiuje Jego egzystencję jako Syna. Wewnątrztrynitarna odwieczna rozmowa z Ojcem – modlitwa Syna, Jego synostwo-posłuszeństwo – znajduje w historii swój cielesny wyraz, a człowieczeństwo Jezusa, którego kulminacją staje się krzyż, pozostaje Jego modlitwą. Ziemskie życie Jezusa, a w końcu Jego Pascha, wprowadzają w ludzkie, niejasne pojęcie Boga doświadczenie miłującego Ojca, czyniąc tym samym bieg dziejów definitywnie sensownym i spełnionym, a wiarę zasadną. Ratzinger broni chrystologii jako pojęciowego ujęcia prawdy Ewangelii, której głębi i integralności chrystologia strzeże i do której odsyła. Abstrahowanie w wierze od poznawczego dorobku i dziedzictwa systematycznej teologii prowadzi do pozbawienia wiary jej najbardziej istotnych treści, bez których zaczyna ona po omacku poszukiwać uzasadnień tyleż subiektywnych, co dowolnych.