Pensjonaty pamięci, odłamki wspomnień

Abstract

"Ten, kto pierwszy orzekł, że czas goi rany, zapomniał o jego dotkliwości i przemijaniu, które w sposób oczywisty oznaczają utratę, coraz szybszy wraz z bagażem lat kurs w stronę nicości. Mija wszystko, dobre i złe, nie ma nic trwałego na świecie i rzeka Heraklita – jak powszechnie wiadomo – wciąż odmienia swe wody. Dar pamięci pozwala zachować ciągłość istnienia, z okruchów codzienności układać historię życia, z plączących się nitek samoświadomej refleksji snuć opowieść tożsamościową. W jakimś stopniu pomaga oswajać powiększający się rejestr strat i podsuwa pociechę w postaci iluzji trwania wbrew wszelkiej oczywistości kurczącego się czasu." [...] (fragm.)