Społeczny wymiar strategii wyborczych Prawa i Sprawiedliwości

Abstract

Analiza i ocena strategii wyborczych Prawa i Sprawiedliwości w kolejnych wyborach (2001–2015) pozwala uznać, że w procesie planowania przedsięwzięć realizowanych w kolejnych kampaniach uwzględniano (przy relatywnie wysokiej efektywności działania) dychotomię efektów oddziaływań politycznych, umiejętnie łącząc kontekstową (odpowiadającą stanowi oczekiwań i potrzeb politycznych docelowych grup elektoratu) ofertę wyborczą, z zamierzeniami długofalowymi (propagowaniem aksjologicznie dookreślonej wizji państwa). W zwycięskich kampaniach 2005 i 2015 roku udała się sztuka wykreowania oferty politycznej w koherentny sposób łączącej wymiar kontekstowy z fundamentalnymi wartościami ugrupowania. Trafne odwołanie do podstawowych (i faktycznie odczuwanych) problemów społecznych oraz marginalizacja mało elastycznych rynkowo, „twardych” wartości partyjnych umożliwiły „polityczne otwarcie” na nowe segmenty wyborców. Rywalizacja zyskiwała na atrakcyjności, angażując w odpowiednim stopniu emocje (w znacznej mierze pozytywne), stymulując tym samym odpowiednio wysokie zainteresowanie przebiegiem wydarzeń mających miejsce w kolejnych kampaniach wyborczych. „Społeczne” wzbogacenie dyskursu politycznego stwarzało także korzystne warunki dla bardziej wyważonej oceny poszczególnych ofert politycznych.