Abstrakt: | Artykuł poświęcony jest porównaniu dwóch książek Simonetty Agnello Hornby
ze szczególnym uwzględnieniem tematyki migracyjnej, którą autorka, urodzona
w 1945 roku we Włoszech, a od 1972 roku mieszkająca na stałe w Wielkiej Brytanii,
poruszała także w innych utworach. La mia Londra to autobiograficzny przewodnik
po Londynie, w którym Hornby opisała na własnym przykładzie przebieg
procesu adaptacji do życia w kulturze innej niż rodzima. Spędziła w tym mieście
prawie pół wieku, z perspektywy czasu zwracając uwagę na zmiany, jakie zaszły
m.in. w strukturze społecznej, relacji z imigrantami, stylu życia londyńczyków.
Główną bohaterką opowieści dla dzieci Rosie e gli scoiattoli di St. James jest Rosalia
Giuffrida-Watson, dziewięcioletnia córka londyńskich imigrantów (Włocha Bruna
i Jamajki Brendy), która w dzień referendum dotyczącego pozostania Wielkiej Brytanii
w Unii Europejskiej staje się świadkiem obrad parlamentu zwierząt w parku
królewskim, a także walk jego mieszkańców: przybyszów i autochtonów. Ich poglądy,
zachowania i decyzje pozwalają Rosie zetknąć się z problemami, ale i potencjałem,
jakie niosą ze sobą procesy akulturacji, adaptacji kulturowej, a nawet – asymilacji.
Tłem porównawczym dla rozważań są inne utwory wpisywane w nurt BrexLitu. |