Pożegnanie profesor Anny Zeidler-Janiszewskiej

Abstract

To musiał być rok 1993. Najpierw udało się zaprosić Ankę (bo ona od zawsze była dla mnie Anką) na fi lmoznawczo-medialną konferencję do Ustronia, a niedługo potem nastąpiło pierwsze zbliżenie z „Kulturą Współczesną” – zaproszenie do numeru „filmowego” z 1994 roku. Mieliśmy wiele wspólnych fascynacji myślicielami z kręgu niemieckojęzycznego, a na temat Benjamina czy Kracauera przegadaliśmy niejedną godzinę. Zażyłość to może nie była, ale przyjaźń – z pewnością tak, co dane mi było po wielokroć odczuć. To dzięki Ance między innymi wszedłem w roku 2003 do Rady Redakcyjnej kwartalnika, a po trzech latach otrzymałem z jej strony silne wsparcie w trudnym procesie negocjowania formuły pisma z Narodowym Centrum Kultury jako „Forum Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego” [...].