Abstrakt: | Niniejszy tekst jest refleksją na temat możliwości/potrzeby świadomego i powszechnego
zaangażowania sztuki, poszczególnych jej dziedzin, w procesy wychowania i socjalizacji człowieka, a nade
wszystko młodego pokolenia, realizowanych w podstawowych środowiskach wychowawczych. W przedmiotowym
zakresie rolę szczególną przypisuję rodzinie i szkole oraz instytucjom kultury obecnym w przestrzeni
społecznej. Rozważania prowadzę wokół kategorii spotkania, jest ono bowiem kluczową kategorią, która pozwala
nie tylko na inicjację człowieka w przestrzeń kultury/sztuki, ale też umożliwia jej poznanie, zrozumienie
i włączenie dobra – wartości, treści, emocji, estetyki – które ma każda ze sztuk. Sztuka w każdej epoce była wartością i pełniła szereg funkcji społecznych. Dzisiaj również, uwzględniając
szereg problemów społecznych rysujących się w codziennej przestrzeni, pojawia się pilna potrzeba intensyfikacji
i zintegrowanych wspólnych działań – sztuki, rodziny, szkoły – by przeciwstawić się rozprzestrzenianiu zła.
Sztuka, zaangażowana w wychowanie i socjalizację, staje się formą profilaktyki, terapii i kompensacji. Trzeba
tylko zaaranżować spotkanie ze sztuką. |