Oralne residuum w "Panu Tadeuszu" Adama Mickiewicza

Abstract

Nie podejmując kwestii, czy Mickiewicz świadomie tworzył Pana Tadeusza jako epopeje˛1, czy też poemat stał się epopeja narodowa w wyniku zbiorowego odczucia jego czytelników, poniekąd niezależnie od zamysłu poety − przyjmujemy bez dyskusji jego „epopeiczna” kwalifikacje. Spór w istocie rzeczy dotyczy stopnia nasycenia poematu epopeicznością czy dominuje ona w nim na tyle, by stanowił on epopeje˛ w sensie genologicznym (tj. opierał swoja˛ konstrukcje˛ na gatunkowych cechach epopei jako konstytutywnych dla siebie), czy też elementy epopeiczne stanowią w nim tylko „domieszkę” nie decydująca˛ o kwalifikacji genologicznej całości. Sprawa ta − aczkolwiek ważna dla całościowego ujęcia poematu − dla naszych rozważań jest względnie obojętną (...).