Przemówienie sekretarza Międzywojewódzkiej Komisji Nagrody im. Karola Miarki - prof. dra hab. Jana Malickiego w dniu 23 października 1997 r.

Abstract

Setną rocznicę śmierci Karola Miarki w 1982 roku obchodzono w sposób wyciszony. Nie był to czas wielkich wydarzeń naukowych, oryginalnych przedsięwzięć edytorskich, popularyzujących postać tego niezwykłego człowieka. Ludzie zapatrzeni byli w swoją codzienność, szarość, przyziemność. Od wysublimowanych dociekań intelektualnych cenili zupełnie inne wartości, jakże odległe od tych, które bliskie były skromnemu nauczycielowi, edytorowi, pisarzowi, twórcy „Głosu wołającego na puszczy górnośląskiej” — Karolowi Miarce. Nie był to więc czas na przypominanie postaci człowieka, który kontynuując wielkie dzieło Józefa Lompy i Pawła Stalmacha współtworzył, współkreował losy śląskiej ziemi, których konsekwencje sięgać będą czasów trzech powstańczych zrywów i pamiętnego czerwca 1922 roku (Fragment tekstu).