Della felicità nella "Consolazione della Filosofia" di Boezio

Abstract

Teoria szczęścia przedstawiona w księdze III Philosophiae Consolatio uwydatnia dwie zasadnicze sprawy związane z pojęciem szczęścia: pars construens i pars destruens. Pars destruens dotyczy szczęścia, które jest prowizoryczne i krótkotrwale, w rezultacie doprowadza do nieszczęścia. W teorii dotyczącej pars construens Boecjusz tworzy definicję Boga jako źródła najwyższego dobra i prawdziwego szczęścia. Dochodząc do Boga, człowiek osiąga doskonałość. Doskonałość nie polega jedynie na pełni człowieczeństwa - jak twierdził Arystoteles - ale także na poznaniu, a właściwie upodobnieniu się człowieka do Boga. Jednak autor Philosophiae Consolatio podkreśla z całą stanowczością, że każdy człowiek obdarzony jest wolą. Wola służy do obcowania z przyszłością, a właściwie kreuje ową przyszłość. Od człowieka zależy, jaka owa przyszłość będzie.