Życie codzienne w percepcji i doświadczaniu młodzieży

Abstract

Człowiek ma naturalną i niezbywalną potrzebę posiadania układu odniesienia i czci, która odzwierciedla się w konieczności poszukiwania wzorów i autorytetów, stanowiących podstawę własnej autokreacji w każdej sferze życia. Nie można bowiem tworzyć siebie i wizji własnego życia, także zawodowego, w próżni aksjologicznej lub poznawczej. Niezależnie od tego, jak dalece wydajemy się sobie samowystarczalni, poszukiwanie wzorów osobowych i uosabiających je autorytetów wyrasta z „niewystarczalności samowystarczalności”3. Porzucając zatem mit samowystarczalności, spróbuję określić źródło inspiracji własnych działań naukowych i sposobu ich realizacji. Inspirujące dla mnie były refleksje Szanownego Jubilata — prof. zw. dr. hab. Andrzeja Radziewicza‑Winnickiego — związane z potocznymi doświadczeniami człowieka w sytuacji zmiany społecznej4, które w toku mojego rozwoju naukowego prowadziły mnie do określenia własnego obszaru zainteresowań, stanowiąc przesłanie Mistrza, uosabiającego „autorytet intelektualny, rzeczywisty, charyzmatyczny, epistemiczny i wyzwalający”. Mając świadomość niewystarczalności odniesień do wielowątkowych i wielowymiarowych analiz świata społecznego czynionych przez Szanownego Jubilata, spróbuję przedstawić mikroskopijny wycinek doświadczania przez młodzież życia w codzienności, w sytuacji dokonującej się, niedookreślonej i nieprzewidywalnej do końca zmiany i kreacji rzeczywistości — przekształcania się starego ładu społecznego w nowy.