Dziecko w relacji intersubiektywności - hermeneutyczne odkrywanie znaczeń literackich w edukacji

Abstract

Posługując się dorobkiem psychologii humanistycznej stwierdzamy, że każda jednostka dysponuje własnym uświadomionym planem życia, wykazuje nie tylko dyspozycje kreacyjne, ale również autokreacyjne. Wystarczy jedynie stworzyć jej warunki do ich pobudzenia i rozwoju, a miarą ich urzeczywistnienia będzie posiadany obraz „ja”. Obraz ten rozumiany jako zbiór unikatowych doświadczeń i wydarzeń z własnego życia, interpretowanych przez jednostkę we właściwy sposób, może być w przyszłości podstawą do świadomego budowania koncepcji siebie. Proces uczenia i rozumienia siebie ma charakter konstrukcyjny, a nie reprodukcyjny, w edukacji kreatywnej, o którą dopominamy się pośrednio i w tym opracowaniu, koncentrujemy się na stwarzaniu warunków do refleksji biograficznej, a zatem do współformowania siebie przez poznawanie stanu wyjściowego i kreowanie przyszłych wizji własnej osoby, przez twórcze konstruowanie osobistych planów na przyszłość. Celem edukacji, dla nas edukacji literackiej, której jedną z możliwych strategii zaprezentowano, staje się samorealizacja, a w tym kontekście i samoakceptacja, będąca wynikiem pozytywnego, adekwatnego obrazu siebie. Natomiast narzędziem samorealizacji jest autokreacja rozumiana jako samodzielne planowanie i realizowanie własnego rozwoju.