| dc.description.abstract | Niniejsza rozprawa składa się z trzech części. Pierwsza, zatytułowana „Kamp w teorii i kontekstach kultury”, to składające się z sześciu podrozdziałów przedstawienie rozwoju teorii zjawiska kampu. Interpretacje, jakim poddano kamp odkąd wszedł do teorii kultury, odkrywają szereg problemów tak wewnątrz zjawiska, jak i w obrębie konstruowania (się) jego znaczeń. Analiza kierunków ewolucji teorii kampu, które rozwinęły go od biernej estetyki, poprzez legitymizujący styl aż po ideologię równości, odsłania liczne rozdarcia i spory odpowiedzialne za trudności związane z definiowaniem tego zjawiska. Przedstawione w tej części historyczne i społeczno-kulturowe tło wyodrębniania się praktyk kampowych, przywraca i uzasadnia ich charakter, ukazując je jako następstwo konkretnych dziejowych i socjologicznych tendencji, związanych przede wszystkim z rozwojem społeczeństwa mieszczańskiego i kultury masowej.
Część druga niniejszej pracy, pt. „Problematyka upostaciowienia kampu”, która stanowi centralną część moich rozważań, poświęcona jest zagadnieniu bohatera kampowego. W jej sześciu podrozdziałach podejmuję próbę uchwycenia postaci w kampie, przyglądając się statusowi bohatera we współczesnej kulturze i kształtowi postaci w dobie ponowoczesnej. Mając na uwadze proklamowany dziś, zwłaszcza w teorii dramatu, kryzys bohatera, usiłuję odnaleźć oraz przedstawić przyczyny i mechanizmy tego kryzysu, jak również, przywrócić sens teoretycznej dyskusji o postaci, zwłaszcza w literaturze. Moim nadrzędnym celem jest jednak opisanie anatomii kamp-u/a. co wymaga konfrontacji z istniejącymi już ujęciami jego „wyglądu”. Poza najnowszymi interpretacjami, teorią upostaciowienia, którą poddaję szczególnej analizie jest teoria Susan Sontag, która do pewnego stopnia sugeruje wyodrębnienie się postaci kampowej z figury dandysa. Chcąc wykazać niefortunność metafory Sontag, dokonuję analizy obu zjawisk, dandyzmu i kampu, pozwalającej pokazać, że stanowią one odrębne, choć zasadzające się na podobnych schematach, rodzaje reprezentacji. Odseparowanie dandysa od kampa pozwala mi zakwestionować kampowość wielu dotychczasowych ikon kampu, szczególnie Oskara Wilde’a. Opierając się na nowym trendzie w biografiach pisarza, który reprezentuje między innymi wnuk Wilde’a Merlin Holland, usiłuję obalić mit o Wildzie jako ojcu kampowości, proponując zarys postaci kampowej w oparciu o jej dawne i najnowsze przykłady.
Rozważania nad postaciami kampu – nad bohaterem kampowym i odpowiadającymi mu rodzajami reprezentacji, dotykają problemów i zagadnień, których związki z kampem pozostają nierozstrzygnięte, a których obecność w jego kontekście może – a przynajmniej powinna – budzić liczne pytania. Należą do nich przede wszystkim figura androgeniczna i zjawisko drag. Ich stosunek do kampu jest niejednoznaczny i złożony na tyle, że wymaga szerszego komentarza, który również znajdzie się w tej części rozprawy, i który, mam nadzieję, okaże się wystarczający dla zrozumienia poruszanego w niej problemu pozy kampowej.
Do zagadnień, które wielokrotnie powracać będą w treści niniejszych rozważań (tak w kontekście postaci kmapowej jak i samego kampu) należą „imitacja”, której specyficzny charakter w kampowaniu omówię w różnych interpretacyjnych konfiguracjach oraz „wulgarność”, którą uważam za kluczową cechę dla zjawiska kampu, a która została niemal całkowicie pominięta we wcześniejszych analizach jego właściwości i zastosowań. Powracającym w tej części rozprawy problemem będzie również relacja kampu i kultury popularnej, przez wzgląd na zainteresowanie popu zjawiskiem kampu, i jego licznymi wykorzystaniami w kulturze masowej.
Ostatnia część rozprawy, pt. „Literackie oblicza kamp-u/a”, poświęcona jest obecności kampu w literaturze, wraz z omówieniem sposobów, w jaki kamp konstruuje swe pozy za pomocą tekstu. W tym celu, przybliżam opisane prze Gary’ego McMahona zjawisko „literatury kampowej”, jego cechy, autorów i kanon tekstów. Dodatkowo wyodrębniam i analizuję literackie postaci kampu, dokonując ich porównania ze wskazanymi wcześniej wcieleniami kampowości w kulturze. Niniejsza rozprawa jest teoretycznokulturowym i teoretycznoliterackim studium postaci w kampie, które ma na celu ukazanie zjawiska kampu jako uwarunkowanej wpływami społecznymi i historycznymi praxis. Wykorzystuje do tego „tradycyjne” i najnowsze teorie badań kultury (i literatury), po to by pokazać, że mechanizmy zachodzące w obrębie kampu i jego upostaciowienia stanowią część ogólnych, szerszych mechanizmów kulturowych. | pl_PL |