Od sztuki mediów (audiowizualnych) do sztuki postmediów (hybrydycznych). Perspektywa teoretyczna (przez praktykę weryfikowana)

Abstract

Tradycyjne media audiowizualne (film, wideo analogowe) zbudowały fundament myślenia o polimedialnych środkach artystycznej kreacji. Dopiero jednak media cyfrowe umożliwiły przejście do świata hybrydyczności rozumianej jako nowa formuła integracji rozmaitych składowych (części), które tworzą obiekty (całości) w ramach bazowej struktury cyfrowego kodowania. Programy i programowalność to rodzaj języka teraźniejszości; tym językiem posługują się artyści, a teoretycy nie tylko powinni się go uczyć – powinni go zrozumieć i traktować jako narzędzie kreacji dzieł nowomedialnych. By jednak tak się stało, konieczna jest wymiana myśli, ale też zbadanie nowego modelu kooperacji, w którym relację mistrz – uczeń zastąpimy relacją uczeń – uczeń, czy też formułą: uczmy się nawzajem i pracujmy razem, co bliskie jest idei DIWO (Do It With Others).