| Abstrakt: | Esej omawia różne, uwarunkowane odmiennościami biografii, poetyckie inkluzje dwu czołowych poetów Nowej Fali, w Śląsk. Adam Zagajewski i Julian Kornhauser, liderzy krakowskiej grupy „Teraz”, spędzili w Gliwicach dzieciństwo i okres licealny, obydwaj podjęli jednak studia w Krakowie, z którym to miastem kojarzeni są zdecydowanie bardziej niż ze swoimi śląskimi początkami. W ich wczesnej, „nowofalowej” twórczości, nie znajdziemy śladów gliwickiej topografii czy wyraźnych biograficznych odesłań do okresu młodości nad Kłodnicą. Te pojawią się dopiero w wierszach z drugiej połowy lat 90-tych. Wcześniej, obydwaj rozliczą się z gliwickim okresem swojego życia w esejach wspomnieniowych: najpierw Adam Zagajewski w “Dwóch miastach” (1991), następnie Julian Kornhauser w książce pt. “Dom, sen i gry dziecięce” (1995). Autor pokazuje, jak po długim okresie ekskluzji “małej ojczyzny” ze swojej twórczości, dochodzi do przywrócenia Śląska w dojrzałym wieku wyobraźni poetyckiej Zagajewskiego i Kornhausera. Ów ruch powrotny obydwu twórców z większego świata „nieogarnionych rzeczy”, owocuje nieoczekiwanymi a jakże konkretnymi spotkaniami w czasoprzestrzeni. Teraz to ona właśnie pełna jest, paradoksalnie, nieogarnionych rzeczy, staje się już tym „większym światem”. |