Poezja polska w przekładach Josifa Brodskiego : (komentarz)

Abstract

"Powszechnie znany jest stosunek Brodskiego do naszego kraju i naszej poezji1. Poeta mawiał, że w XX wieku najbardziej ze wszystkich krajów europejskich udało się Polsce, gdyż tworzy w niej równocześnie troje genialnych poetów — Szymborska, Herbert i Miłosz. Pogląd ten ugruntowany był na dawnej, bo pochodzącej z końca lat 50., fascynacji Brodskiego Polską, jej kulturą, a szczególnie poezją. Młody, jeszcze nawet nie dwudziestoletni twórca — jak wielu przedstawicieli jego pokolenia w Rosji — uczył się języka polskiego, a poprzez kontakt z audycjami programu 1 Polskiego Radia i niezwykle popularnymi w Rosji czasopismami („Przekrój", „Film") zyskiwał dostęp do wiedzy o kulturze Zachodu. Młode pokolenie ówczesnej inteligencji rosyjskiej mitologizowało polski stosunek do wolności, stereotyp rycerskości, niezależność naszego etosu. Jako wartość rozpoznawano także ironiczny i pozornie lekki stosunek do życia, odcinający się od tak powszechnie obecnego w tych latach w rosyjskiej kulturze oficjalnej przymusu polityczności." (fragm.)