DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Piechota, Marek | - |
dc.date.accessioned | 2019-08-30T05:44:05Z | - |
dc.date.available | 2019-08-30T05:44:05Z | - |
dc.date.issued | 2003 | - |
dc.identifier.citation | A. Węgrzyniak, T. Stępień (red.), "Tkanina : studia, szkice, interpretacje" (S. 11-19). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 83-226-1293-1 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/10716 | - |
dc.description.abstract | Z jakimi oczekiwaniami przybył do Wilna jesienią roku 1815 Adam Mickiewicz, by rozpocząć studia w Imperatorskim Uniwersytecie Wileńskim1? Czy były to jego wymarzone studia? Miał za sobą niewielkie rodowe doświadczenia edukacyjne. Późniejszy poeta i profesor College de France wywodził się z rodziny zaledwie od pokolenia piśmiennej, przynajmniej po mieczu. Jak to zauważył już Stanisław Pigoń o ojcu poety Mikołaju Mickiewiczu: „Jeszcze jego ojciec [tj. dziad poety, Jakub - M.P.], podobnie jak czterej stryjowie [tj. Adam, Józef, Stefan i Bazyli], był niepiśmienny.” Bazyli wraz z Józefem był współwłaścicielem folwarku w Zaosiu, do którego to właśnie na jego zaproszenie Barbara i Mikołaj jechali w ową mroźną zimę roku 1898 na święta Bożego Narodzenia; nie cieszył się dobrą opinią, przeciwnie - mówiło się, iż był pieniaczem, trudnił się lichwą i nie stronił od zajazdów, by wyegzekwować wyprocesowane dobra. Był w rodzinie Mickiewiczów - jak pisano w dawniejszych opracowaniach - „najbardziej ujemnym typem”, zajadły i bezwzględny, przedkładał prywatę ponad prawo. Zmarł w styczniu 1899 roku wskutek ciężkiego pobicia przez godnego siebie kompana Jana Saplicę. Podobnie drugi stryjeczny dziad poety, Adam, został zamordowany w rodzinnych Horbatowiczach w roku 1802 podczas karczemnej awantury, w której poza okoliczną szlachtą udział wzięli żołnierze wojsk rosyjskich pułku tatarskiego i lokaje gen. Głowińskiego. W wiadomościach o wykształceniu Mikołaja pewne jest tylko to, że uczył się w szkole nowogródzkiej, wówczas prowadzonej przez jezuitów. Później został adwokatem (praktykował w Nowogródku), ale to zajęcie nie pozwalało na dostatnie życie dość licznej rodziny; Adam, podobnie jak jego ojciec, miał bowiem aż czterech braci. Mikołaj dzięki znakomitej pamięci, rzecz to ważna w praktyce adwokackiej, przejawiał pewne zamiłowania poetyckie, recytował z pamięci całe księgi Jerozolimy wyzwolonej Torąuata Tassa w przekładzie Piotra Kochanowskiego, sam po amatorsku rymował. [fragm. tekstu] | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | literatura polska - 19 w. - historia i krytyka | pl_PL |
dc.subject | Adam Mickiewicz | pl_PL |
dc.subject | fiolomaci | pl_PL |
dc.title | Rozczarowanie filomatów Imperatorskim Uniwersytetem | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (W.Hum.)
|