Abstrakt: | Unia Europejska u progu XXI w. ma do rozwiązania wiele istotnych
problemów charakterystycznych dla pozimnowojennego etapu więzi integracyjnych.
Stopień uporania się z nimi i sposoby rozwiązywania rzutować będą
w najbliższych latach nie tylko na funkcjonowanie Unii Europejskiej i życie
codzienne jej obywateli, ale także w coraz większym stopniu na interesy oraz
funkcjonowanie społeczeństw i państw aspirujących do członkostwa w Unii,
w tym także Polski. Wynika to przede wszystkim z rosnącego stopnia powiązań
ekonomicznych, politycznych, naukowo-technicznych Polski z UE
(około 70% wymiany handlowej Polski przypada na państwa UE).
Adekwatne do rzeczywistości rozpoznanie tendencji i dylematów występujących
w Unii na obecnym etapie jej rozwoju jest niezbędnym warunkiem
skutecznej, efektywnej z punktu widzenia postawionych celów, polityki prointegracyjnej
naszego kraju. Sprzyja podejmowaniu działań w okresie przedakcesyjnym,
mimo ograniczonych w tym zakresie możliwości Polski występującej
w roli „późnego przybysza” (to nie UE zabiega o nowych uczestników, ale
Polska i inne państwa zabiegają o członkostwo, muszą więc zaakceptować
rozwiązania, w których tworzeniu nie uczestniczyły), na rzecz wspierania
procesów w UE korzystnych dla naszych interesów oraz ograniczania następstw
zjawisk i procesów niekorzystnych. Skuteczność polityki zagranicznej
każdego państwa, a szczególnie państw małych i średnich, zależy w dużej
mierze od umiejętnego wkomponowania własnych interesów i celów w dominujące
tendencje tak w najbliższym, jak i dalszym środowisku międzynarodowym. |