Hermeneutyka wina

Abstract

Wino bowiem to arystokrata, ma swe legendy i tradycje. Dzieje grona winnego są nierozerwalnie związane z narodzinami europejskiej kultury, zwłaszcza w obszarze basenu Morza Śródziemnego. Fenicjanie poznali winorośl od starszych cywilizacji i doprowadzili jej uprawę do perfekcji. Następnie dzięki ustabilizowanym kontaktom handlowym prowadzonym na terenie Śródziemnomorza rozpowszechnili wino wzdłuż wybrzeży Morza Śródziemnego od wschodu na zachód. Egipcjanie prócz piwa pijali sok gronny i czcili Ozyrysa jako dawcę winnego nektaru. Powiada o nich Plutarch w opowieści O Izydzie i Ozyrysie, że zaczęli pić wino dopiero za czasów faraona Psammetycha13, założyciela XXVI dynastii w VII wieku p.n.e. Wcześniej natomiast, to jest w III i II tysiącleciu p.n.e., używali wina tylko na ofiarę dla bogów, wierzyli bowiem, że bogowie pragną go najgoręcej, biorąc wino za krew Tytanów. Ich krew zmieszała się z ziemią i wydała winorośl. [fragm. tekstu]