Abstrakt: | Nowa ewangelizacja to nie jedynie kwestia metody
i stosowanych środków, a więc domena teologii
pastoralnej i samego duszpasterstwa, ale w dużej
mierze rzeczywistość domagająca się refleksji
dogmatycznej. W tym kluczu należy odczytać
adhortację apostolską papieża Franciszka Evangelii
gaudium. Nowa ewangelizacja zasadza się na
odnowionej eklezjologii, która w prezentowanym
dokumencie otrzymuje konkretne wskazówki papieskiego
nauczania. Ma to tym większe znaczenie,
że tekst ten stanowi wyraz głównych założeń
pontyfikatu Franciszka.
Kościół ukazany w Evangelii gaudium to
wspólnota ewangelizująca i wciąż ewangelizowana,
a podstawowa jej opcja to zaangażowanie misyjne.
Kościół żyje dla Dobrej Nowiny, a jej głoszenie
stanowi nieodzowny element jego tożsamości.
Papież ukazuje cały Kościół, a więc duchownych
i świeckich, jako podmiot ewangelizacji. Dotyczy
to różnych wymiarów – pasterze i wierni, kobiety
i mężczyźni, rodziny, młodzież, diecezje i parafie.
Szczególne znacznie przypisuje małym wspólnotom.
Jednocześnie cały Kościół i ochrzczony indywidualnie,
niezależnie od powołania i funkcji, potrzebuje
ciągłego przyjmowania Ewangelii i nawracania
się według Słowa Bożego. Nie jest to tylko
kwestia osobistej czy wspólnotowej moralności.
Franciszek wzywa Kościół do nawrócenia pastoralnego.
Oznacza ono po pierwsze radykalne
skoncentrowanie się na orędziu zbawczym. Z tego wypływa odważna rewizja zwyczajów, praktyk,
podejmowanych działań – ocena ich skuteczności,
zasadności we współczesnym świecie, przede
wszystkim w aspekcie bezapelacyjnego ukazywania
Jezusa i Jego orędzia.
Evangelii gaudium ukazuje kondycję Kościoła,
jego mocne i słabe strony. Nie zostawia jednak tylko
samego opisu – wskazuje na drogi wyjścia z kryzysów
i pomnożenie dobra, które jest bogactwem
Kościoła. Tekst bowiem wyraża optymistyczną
wizję świata, Kościoła, ewangelizacji. Dzieje się
tak zawsze wtedy, kiedy ochrzczeni koncentrują
się na Jezusie, a rozwijany zapał misyjny prowadzi
do doświadczania prawdziwej radości.
Główne kierunki dla postrzegania Kościoła,
który jest ewangelizowany i ewangelizuje oddają
krótkie sugestywne wezwania papieża Franciszka:
„Nie pozostawmy ich [tj. ubogich] nigdy samych”,
„Nie pozwólmy się okradać z misyjnego entuzjazmu!”,
„...nie pozwólmy się okradać z radości
ewangelizacji!”, „Nie pozwólmy się okraść z nadziei!”,
„Nie pozwólmy się okraść ze wspólnoty!”,
„Nie dajmy się okraść z Ewangelii”, „Nie ograniczajmy
ani żądajmy kontroli tej siły misyjnej!”,
„Przyjmijmy wzniosły skarb objawionego Słowa”,
„Nie bądźmy na uboczu tego marszu żywej nadziei”. || new evangelization isn’t only a matter of the
method and administered measures, so the domain
of pastoral theology and pastoral care, but largely the
reality demanding dogmatic reflection. According
to this guideline one should read Apostolic Exhortation
of the Pope Francis Evangelii gaudium. The
new evangelization is based on renewed ecclesiology,
which in the presented document receives specific
guidance of the papal teaching. It is of even
greater significance because this text constitutes the
word of main assumptions of Francis’ pontificate.
The Church portrayed in Evangelii gaudium is
an evangelizing community and still evangelized
and the basic option is the missionary commitment.
The Church lives for the Gospel and its
proclamation is an essential element of his identity.
Pope shows the whole Church, so the clergy
and laity, as the subject of evangelization. This
applies to different dimensions – pastors and
faithful, men and women, families, youth, dioceses
and parishes. Small communities are ascribed
particular importance.
At the same time the whole church and one
baptized individually, regardless of vocation and
function, needs continuous accepting the Gospel
and converting according to the Word of God.
This is not just a matter of personal or communal
morality.
Francis calls the Church to pastoral conversion.
It marks the first radical focus on the message
of salvation. With this comes a bold revision of the customs, practices, actions taken – evaluation
of their effectiveness, legitimacy in the
modern world, primarily in terms of outright
portraying Jesus and his message.
Evangelii gaudium shows the condition of the
Church, its strengths and weaknesses. It does not
only present the description but also points to the
way out of the crisis and multiplying the good
that is the wealth of the Church. Text is expressing
optimistic vision of the world, the Church,
evangelization. This happens whenever baptized
focus on Jesus, and developed missionary zeal
leads to experiencing true joy.
A brief but suggestive call the Pope Francis
gives the main directions for the perception of
the evangelizing and evangelized Church: ‘May
we never abandon them [this is poor]’, ‘Let us not
allow ourselves to be robbed of missionary enthusiasm!’,
‘Let us not allow ourselves to be robbed
of the joy of evangelization!’, ‘Let us not allow
ourselves to be robbed of hope!’, ‘Let us not allow
ourselves to be robbed of community!’, ‘Let us not
allow ourselves to be robbed of the Gospel!’, ‘Let
us not stifle or presume to control this missionary
power!’, ‘Let us receive the sublime treasure of the
revealed word’, ‘May we never remain on the sidelines
of this march of living hope!’. |