DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Cohen, Hermann | - |
dc.contributor.author | Noras, Andrzej J. | - |
dc.date.accessioned | 2020-02-02T14:30:58Z | - |
dc.date.available | 2020-02-02T14:30:58Z | - |
dc.date.issued | 2014 | - |
dc.identifier.citation | Idea, T. 26 (2014), s. 417-443 | pl_PL |
dc.identifier.issn | 0860–4487 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/12376 | - |
dc.description.abstract | Hermann Cohen, twórca neokantowskiej szkoły marburskiej, buduje swoją dok-
trynę, a więc również doktrynę szkoły marburskiej, na osobliwej relacji istniejącej mię-
dzy Platonem a Kantem. Zaowocowało to kilkoma znaczącymi pracami marburczyków
poświęconych filozofii Platona, spośród których dwie zasługują na szczególną uwagę,
a mianowicie kontrowersyjna praca Paula Natorpa (Platos Ideenlehre. Eine Einf¨uhrung
in den Idealismus, Leipzig 1903), której drugie wydanie (Leipzig 1921) musiało zostać
uzupełnione o Metakritischer Anhang (1920). Logos – Psyche – Eros (s. 457–513) oraz
książka Nicolaia Hartmanna (Platos Logik des Seins, Gießen 1909), stanowiąca rozsze-
rzoną wersję rozprawy doktorskiej Hartmanna, która ukazała się rok wcześniej (¨ Uber das
Seinsproblem in der griechischen Philosophie vor Plato, Marburg 1908).
Artykuł Cohena Teoria idei Platona a matematyka stanowi próbę ukazania związ-
ków istniejących między filozofią Platona a filozofią Kanta. Jest to istotne o tyle, że
matematyka stanowi wspólny mianownik dla wysiłków intelektualnych wielkich filozo-
fów. „Jak bowiem Kant mógłby być rzeczywiście oryginalnym filozofem, gdyby ponad
wiekami nie pozostawał w łączności z Platonem?”1 – pisze Cohen w roku 1918, w przed-
mowie do trzeciego wydania dzieła Kantowska teoria doświadczenia. Ale Platon jest już
bardzo wyraźnie obecny w wydaniu pierwszym z roku 1871, chociaż można tu jeszcze
znaleźć ślady wykładni Kanta w duchu psychologizmu. Zmienia się to wraz z prezentowa-
nym artykułem i w związku z tym, w cytowanej już przedmowie z roku 1918 Cohen może
zaznaczyć: „Duch łączący Platona z Kantem za pośrednictwem Kuzańczyka, Galileusza,
Kartezjusza, Newtona i Leibniza, ów duch filozofii jest duchem filozofii naukowej, duchem
tej filozofii, która w odróżnieniu od wszystkiego, co zwykle niedorzecznie przyjmuje się
jako filozofię, definiuje się przez związek z nauką”2. Tekst Cohena jest świadectwem
dojrzałości radykalnego antypsychologizmu autora i postępującej jego śladami szkoły
marburskiej. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | szkoła marburska | pl_PL |
dc.subject | Hermann Cohen | pl_PL |
dc.subject | Platon | pl_PL |
dc.title | Teoria idei Platona a matematyka / Hermann Cohen; tłum. Andrzej J. Noras | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/other | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Artykuły (W.Hum.)
|