The importance of positive diagnosis in work with disabled people : theoretical reflection from a psychopedagogical perspective

Abstract

Autorka prezentuje w artykule podstawowe założenia diagnozy pozytywnej, możliwej do wykorzystania w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Wychodzi z założenia, że jednym z najważniejszych czynników warunkujących efektywność procesu wspierania rozwoju jest prawidłowo realizowany proces diagnostyczny, immanentnie powiązany z procesem pomagania osobom niepełnosprawnym w integrowaniu się ze światem społecznym i w pokonywaniu problemów rozwojowych wynikających z ich niepełnosprawności. W proponowanym przez autorkę pozytywnym podejściu do diagnozy istotne są różne kategorie opisu diagnostycznego człowieka i świata jego życia: wielowymiarowość (różne sfery funkcjonowania i obszary), ciągłość (proces rozwoju w pełnym cyklu życia), ukierunkowanie rozwoju jednostki (prospołeczny, prorozwojowy vs. destrukcyjny rozwojowo), a także przede wszystkim konieczność odkrywania jego zasobów (potencjałów). Autorka prezentuje również proces i modele wsparcia rozwoju osób z niepełnosprawnością. Ujęcie to lokuje procesy diagnozy i pomocy w podstawowym dla poznania człowieka paradygmacie psychologii pozytywnej (salutogeneza), skoncentrowanej na autokreacji i społecznej integracji jednostki z niepełnosprawnością, co jednocześnie wyznacza konieczność identyfikacji specyficznych potencjałów jednostki (diagnoza pozytywna).