Abstrakt: | Jednym z wielkich projektów retoryki doby Renesansu jest ten wyłożony przez
Erazma z Rotterdamu, w którym myśliciel, uciekając się do metafory trawiennej, postuluje
wytworzenie nowego, oryginalnego i indywidualnego stylu nie tyle po- przez samo czytanie literatury
klasycznej, ile, jak podkreśla, poprzez jej trawienie. Tak więc, wypracowanie nowego stylu jest
uwarunkowane uprzednią lekturą no- szącą znamiona trawienia.
Tym właśnie założeniem kieruje się Robert Burton, kiedy po opublikowaniu swej Anatomii melancholii
w 1621 roku nie przerywa pisania, ale czerpiąc z in- nych dzieł - cytując za nimi,
zapożyczając z nich, bądź streszczając je - stale rozszerza własne. Tak więc, każde następne
wydanie Anatomii (1624, 1628, 1632, 1638 oraz pośmiertne z 1651 zawierające poprawki autora) jest
zmienione: nic zeń nie zostaje wykreślone, natomiast nowe lektury pozostawiają ślad w postaci
nadwyżki pisma. Powołując się na autorytet Seneki, Burton opisuje ów proces" [...] (fragm.) |