Finanse klasztoru paulinów we Włodawie (1698-1864)

Abstract

Podstawowymi źródłami przychodów klasztoru paulinów we Włodawie były: darowizny, wyderkafy, sprzedaż ziemi, wynajem lokali, pomoc prowincji, odsetki bankowe oraz opłaty od ludności żydowskiej. Należy podkreślić, że wynajem lokali oraz odsetki bankowe pojawiły się w XIX w. Obok tych dominujących źródeł występowały także inne, m.in. przychody z miewa, sprzedaż narzędzi rolniczych, sprzedaż produktów rolnych oraz owoców, czy sprzedaż zwierząt. Najwięcej klasztor włodawski wydawał na różnego rodzaju prace budowlane i remontowe oraz podatki. Wydawano również na zakup żywności, utrzymanie budynków, pensje dla czeladzi czy inwestycje folwarczne. Wszystkie dane dotyczące wydatków pochodzą jedynie z XVIII w. Sytuacja finansowa klasztoru we Włodawie była niestabilna, co utrudniało planowanie ekonomiczne. Okresy dobrej sytuacji i okresy kryzysów finansowych przeplatały się. Zysk uzyskiwany przez klasztor włodawski były dosyć wysokie i średnio w ciągu roku wynosiły 3275 zł. Zatem sytuacja finansowa placówki we Włodawie była stosunkowo niezła. Pojawiało się zadłużenie, ale dosyć szybko je likwidowano.