Dativo de interes, dativo aspectual, "y si no...?" : esbozo de estudio sobre la funcion del pronombre personal se en sus usos atipicos

Abstract

Wydawałoby się, że funkcje pełnione przez hiszpański zaimek se (wraz z jego odmianami osobowymi) zostały już dokładnie wyliczone i opisane w literaturze przedmiotu. Jednakże oprócz tych znanych i uznanych, zaimek se występuje w pewnym zestawie użyć, które językoznawcy zgodnie uznają za nietypowe i charakteryzują jako klasę wewnętrznie niespójną. Autorka artykułu skupia się wyłącznie na tzw. użyciu nienacechowanym. Posługując się narzędziami gramatyki o podstawach semantycznych, analizuje konteksty językowe, które przyjmują nietypowe użycie zaimka i dochodzi do wniosku, że chociaż morfem ten, użyty w zdaniach w czasie przeszłym, wskazuje rzeczywiście pewną wartość aspektową, funkcja wskaźnika aspektu dokonanego nie jest i nie może być - zgodnie z zasadami gramatyki semantycznej -jego funkcją główną. Jego funkcją podstawową jest funkcja roboczo nazwana dystrybutywną czy też delimitacyjną. W zależności od kontekstu językowego (akceptują go prawie wyłącznie zdania fundowane na predykatach niepermanentnych, bez wbudowanego pojęcia inchoatywne- go czy terminatywnego), omawiany morfem może wskazywać na terminatywny lub powtarzalny charakter konstrukcji, przy której występuje. Natomiast użycie tego zaimka w pewnych, ściśle określonych typach zdań w czasie teraźniejszym z predykatami typu permanentnego jest naturalną konsekwencją funkcji dystrybutywnej. Pełni on, ogólnie biorąc, rolę wskaźnika złożoności struktury semantycznej reprezentowanej przez te zdania.