Dyskretny urok wielokulturowości

Abstract

Najdziwniejszy, a może najciekawszy, w książce Jerzego Nikitorowicza jest przemyślany i konsekwentny ciąg narracji. Już od pierwszych wersów autor zdaje się z niezwykłą dokładnością przewidywać pytanie, jakie rodzi to, co napisał, i następnie na nie odpowiadać. Język polski oferuje określenie „wodzić za nos” i choć budzi ono negatywne skojarzenia, to myślę, że gdybyśmy je przeformułowali na „prowadzić za nos”, mogłoby ono opisywać to, co dzieje się między pierwszą i ostatnią stroną lektury Nikitorowicza[...]