The Deaths of Socrates

Abstract

Niniejszy artykuł jest próbą ukazania w myśli Platona znamion filozofii żałoby jako filozofii zorientowanej na nieustanne odnoszenie się (w swej strukturalnej i ontologicznej heterogeniczności) podmiotu do (własnej) śmierci. W tym celu podążam śladem dekonstukcji Platońskiego tekstu przeprowadzonej przez Jacques’a Derridę przede wszystkim w La pharmacie de Platon, a następnie kontynuowanej w La carte postale. Dowodzą zarazem, jak sam tekst dialogów zdradza niekoherencję Platońskiej metafizyki, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii nieśmiertelności duszy, relacji pisma do żywej mowy i roli mitu w dyskursie o nieśmiertelności. Tak nakreślony projekt myśli Platona jako filozofii zakamuflowanej żałoby powiążę z kluczową z perspektywy Derridy myśli żałobnej problematyką odroczenia, reakcji autoimmunologicznej, zawłaszczenia i idealizacji zmarłego oraz jego powrotu przez swe imię.