DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Łysek, Jan | - |
dc.date.accessioned | 2020-12-11T11:40:23Z | - |
dc.date.available | 2020-12-11T11:40:23Z | - |
dc.date.issued | 1996 | - |
dc.identifier.citation | Chowanna, 1996, t. 1/2, s. 7-20 | pl_PL |
dc.identifier.issn | 2353-9682 | - |
dc.identifier.issn | 0137-706X | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/17728 | - |
dc.description.abstract | Hermeneutyka wraz z fenomenologią stwarzają możliwość odsłonięcia i konstruowania sensu, w pewien właściwy człowiekowi sposób, a mianowicie — poprzez rozumienie . Hermeneutyka jest tutaj pojmowana jako technika objaśniania obszarów ludzkiej rzeczywistości (teksty, gesty, zachowania, dzieła kultury itd.) w celu ich rozumienia (por. Coreth , 1969, s. 7). Zadaniem hermeneutyki staje się więc objaśnianie i tłumaczenie „czegoś przez coś”, a więc interpretacja sensu skrywanego za różnymi sposobami ludzkiego „wyrażania siebie” (por. Ablewicz, 1994, s. 74). Fenomenologia to nauka o zjawiskach. Jej podstawowa zasada brzmi: „z powrotem do rzeczy” (por. D a n n e r , 1979. s. 112), a więc przy poznawaniu danej rzeczy należy skoncentrować się nie na wiedzy o niej, ale na niej samej. Zadanie fenomenologii sprowadza się zatem do odsłonięcia sensu podstawowego ludzkich działań, który to sens „czyni je dostępnymi świadomości i zrozumiałymi” (Ablewicz, 1994, s. 74). Według O. F. Bollnowa (por. Plóger, 1986, s. 61—103), hermeneutyka I, ćzyli opis fenomenologiczny, to interpretacja, a hermeneutyka II, czyli hermeneutyka właściwa, to rozumienie[..] | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | fenomenologia | pl_PL |
dc.subject | hermeneutyka | pl_PL |
dc.title | Rozumienie hermeneutyczne w pedagogice | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/article | pl_PL |
dc.relation.journal | Chowanna | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Artykuły (WNS)
|