Zofia Kossak o katowickich biskupach : Arkadiuszu Lisieckim i Stanisławie Adamskim

Abstract

W czerwcu 1945 r. wybitna powieściopisarka Zofia Kossak została wezwana do ówczesnego ministra spraw wewnętrznych, Jakuba Bermana, od którego otrzymała polecenie natychmiastowego wyjazdu z Polski. Autorce Nieznanego kraju oraz jej córce Annie wręczono paszporty, a Berman stwierdził, że w ten sposób spłaca dług wdzięczności wobec pisarki, która uratowała z warszawskiego getta jego bratanków. Oświadczył też, że w kraju nie może ręczyć za bezpieczeństwo pisarki. Matka i córka wyjechały więc w sierpniu i przez Szwecję dotarły do Londynu, gdzie Z. Kossak mieszkała przez dwa lata, a następnie wraz z mężem Zygmuntem Szatkowskim prowadziła fermę w Trossel w Kornwalii, aż do 1957 r. Tam właśnie napisała pełen tęsknoty za Polską, nostalgiczny Rok polski, wspomnieniowe Dziedzictwo, liczne powieści i opowiadania, a także szereg tekstów pozostających jeszcze obecnie w rękopisach. Wśród nich znalazło się cenne i wzruszające wspomnienie o pierwszych biskupach katowickich: Arkadiuszu Lisieckim i Stanisławie Adamskim (Fragment tekstu).