"Życie wewnętrzne Ciała Chrystusa"

Abstract

Od momentu narodzin nowej rzeczywistości wiary zwanej chrześcijaństwem, pomimo modlitwy Jezusa, „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21), nie brakowało napięć pośród jej widzialnej części – definiowanej jako Kościół. Podstawowym źródłem pierwszych konfliktów zdaje się być pochodzenie – z różnych religii i kultur – poszczególnych członków, stanowiących nowy Organizm. Teologia pierwszych chrześcijan, zwłaszcza ta zawarta w listach św. Pawła, poszukiwała modelu, który uporządkowałby i zorganizował nowe życie, życie wiary w Boga. W ten sposób narodziła się, wśród grona wielu innych, koncepcja Ciała Chrystusa, obejmująca tych, którzy poprzez chrzest zostali w to ciało włączeni. Mając na uwadze pierwotnych adresatów Pawłowego dzieła i egzaminując środowisko, z którego wywodził się autor, można wskazać na dwa światy: hebrajski i grecki. To one, krzyżując się z sobą, powołały do życia nową rzeczywistość, substancjalnie różną od tych, z których się ona wyłoniła (Fragment tekstu).