DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Bartoszek, Adam | - |
dc.contributor.author | Swadźba, Urszula | - |
dc.date.accessioned | 2018-03-29T11:22:28Z | - |
dc.date.available | 2018-03-29T11:22:28Z | - |
dc.date.issued | 2012 | - |
dc.identifier.citation | A. Bartoszek, U. Swadźba (red.), "Aktywizacja edukacyjna i zawodowa mieszkańców a jakość życia w miastach peryferyjnych" (S. 295-321). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 9788322620403 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/1878 | - |
dc.description.abstract | Rezultat ostatniej części badań jakościowych potwierdza bardzo silne
zakorzenienie mieszkańców małych i średnich miast w sieci więzi nieformalnych.
Wiążący kapitał społeczny ogranicza skłonność znacznej
liczby słabiej funkcjonujących mieszkańców do aktywizacji posiadanych
zasobów. Kapitał ludzki, jakim oni dysponują, nie cechuje się dużymi
zdolnościami do identyfikowania źródeł władzy ekonomicznej i profesjonalnego
sukcesu w zhierarchizowanych sieciach powiązań. Brak świadomości
statusowych zróżnicowań struktury społecznej oraz ograniczone
doświadczenie w korzystaniu z merytokratycznych reguł społeczeństwa
kapitalistycznej konkurencji są wyraźnie widoczne we wskazaniach.
Badani sukces identyfikują z uruchamianiem zestawu cech osobistych
będących zaletami naturalnymi jednostki. Pracowitość, wytrwałość,
kształcenie się, zdobywanie wiedzy, przedsiębiorczość, punktualność, sumienność,
rzetelność są wciąż wartościami dalszego planu, a dla wielu
wręcz znajdują się daleko za rodzinnym sprytem i korzystaniem z okazji,
aby wygodnie urządzić się w otaczającym świecie dzięki krewniaczemu
i klientelistycznemu wsparciu.
Miastom peryferyjnym nie brakuje wykwalifikowanych kadr, lecz
aktywnych i zmotywowanych zasobów ludzkich. Widoczny jest deficyt
specjalistów z zakresu usług rynkowych oraz technicznych specjalistów
na potrzeby przemysłu i budownictwa. Jednak najbardziej niekorzystne
jest dezaktywowanie kapitału ludzkiego przez bariery w funkcjonowaniu
przedsiębiorczości i innych inicjatyw oraz niski poziom mobilizacji
mieszkańców na rzecz ogólnych celów rozwojowych (bierne, wiążące
kapitały społeczne). Również klimat kulturowy, jaki wytwarza środowisko
lokalne małego i średniego miasta, stanowi dogodną, bezpieczną
niszę dla słabszych pod względem kapitału edukacyjnego zasobów ludzkich.
Utrudnia on instytucjonalne włączanie ich w programy rozwojowe.
Dążenie do bezpieczeństwa ekonomicznego i ograniczenia ryzyka
w działaniu instytucjonalnym nie blokuje indywidualnych scenariuszy
wahadłowego emigrowania. Są to jednak najczęściej strategie krótkookresowe.
Rodziny nie tworzą modeli systematycznego wsparcia ambitnych
scenariuszy osiągania statusu społecznego przez swoich członków.
Raczej reprodukują dostępne hierarchie społeczne i nawykowo przekazują
młodemu pokoleniu kody kulturowej mimikry. Rytualizacja więzi
rodzinnych oraz deklaratywnych wartości religijnych tworzy przestrzeń
nieformalnych autogratyfikacji. Uczciwość, jako naczelna deklarowana
wartość, zdaje się wygrywać z rzetelną wiedzą i ambicjami jej pogłębiania
oraz dążeniami do wykorzystywania swych umiejętności w nowoczesnych inicjatywach biznesowych lub społeczno-kulturalnych. Świat
małych i średnich miast posiada potencjał kapitału ludzkiego, który jednak
ujawnia tylko połowiczną determinację w dążeniu do powodzenia
życiowego. Ludzie mają tu przed sobą więcej przeszkód z powodu „pasywności”
w postawie życiowej niż z powodu braku szans na wiązanie
swojej lokalności z centrami ponowoczesnych struktur.
Kapitał wykształcenia w starszym i średnim pokoleniu dostosowany
był do okresu industrializmu i nie jest adekwatny do aktualnego rynku
pracy. Natomiast przedstawiciele młodego pokolenia, posiadający lepsze
przygotowanie, jeśli pozostają w środowisku lokalnym swojego miasta,
stają się pasywni w wykorzystywaniu dostępnych form edukacyjnej
mobilizacji. Aktywność edukacyjna powoduje podwyższenie osobistych
aspiracji, ale bariery w ich realizacji stają się czynnikiem wywołującym
u nich niezadowolenie z możliwości stwarzanych przez instytucjonalną
przestrzeń miasta. Jednocześnie na zadowolenie z jakości życia silniej rzutują
sytuacja zawodowa na lokalnym rynku pracy oraz uzyskane poczucie
bezpieczeństwa socjalnego aniżeli deklarowany poziom zamożności
mieszkańców małych i średnich miast. Osoby biernie dostosowujące się
do okoliczności ograniczających ich szanse rozwoju zawodowego czerpią
satysfakcję życiową z, wiążącego się z ich pasywnością, poczucia bezpieczeństwa,
a także ze społecznej bliskości z innymi, podobnymi do nich
pod tym względem ludźmi. Ludzie z aktywnych społecznie środowisk
(szczególnie lokalnych elit) preferują wybór dla swoich dzieci strategii
skierowanych na wyjazd z małego miasta i zakorzenianie się w otoczeniu
zwiększającym szanse życiowego sukcesu. Większe niezadowolenie
z warunków i jakości życia w badanych społecznościach okazują aktywni
mieszkańcy z lepiej funkcjonujących miast o bardziej ruchliwym kapitale
ludzkim. Ruchliwość społeczna jest więc funkcją nie tylko posiadanej
wiedzy, ale także odczuwanych aspiracji, które są słabiej uruchamiane
w biernych i małych środowiskach peryferycznych. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | Kapitał ludzki | pl_PL |
dc.subject | mobilność | pl_PL |
dc.subject | jakość życia | pl_PL |
dc.subject | środowisko lokalne | pl_PL |
dc.title | Między rozwojem a peryferyjnością kapitału ludzkiego - wnioski o mobilności i jakości życia w środowisku lokalnym | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (WNS)
|