Edyp = Oedipus

Abstract

Tekst łaciński oparliśmy na edycji Anthony’ego J. Boyle’a (Seneca: Oedipus. Edited with Introduction, Translation and Commentary. Oxford 2011), zestawiwszy ją z innymi krytycznymi wydaniami (zob. Bibliografia) oraz z tradycją manuskryptów. Liczne zmiany (każdorazowo objaśnione w przypisach) w stosunku do wskazanego wydania są uzasadnione wyborem odmiennej wersji przekazu rękopiśmiennego albo odrzuceniem przyjętej przez Boyle’a interpretacji czy koniektury. Wykorzystaliśmy komentarz Boyle’a, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. W wykazie Dramatis personae / „Postaci dramatu” i w nagłówku I Chóru Chorus Thebanorum zredukowaliśmy do Chorus - z powodu wątpliwości, o których mowa w kolejnych przypisach do partii chóralnych; nie dołączamy także wskazówki Scaena Thebis / „Scena w Tebach”. Inaczej niż Boyle w tekście łacińskim zróżnicowaliśmy dla wygody czytelnika pisownię u i v. W partiach chóralnych oznaczenie b = bis noszą wersy, które tradycyjnie dołączane były do innych wierszy i dlatego nie uwzględniano ich w ogólnym porządku numeracji; Boyle, oddzielając je, nie numeruje ich dodatkowo w tekście tragedii, a jest to konieczne ze względu na ekonomię lektury i odwołań. Nie powielamy interpunkcji przyjętej przez Boyle’a w tekście łacińskim, stawiając znaki, jakich wymagałaby polska norma interpunkcyjna (odchodzimy od niej jednak w przypadku imiesłowowych równoważników zdań czy rozbudowanych przydawek). Pozostawiamy jednak tradycyjną pisownię wielkich i małych liter. Spolszczając nazwy własne i odimienne zawierające „th”, stosujemy „t” tylko w przypadku słów zdecydowanie zadomowionych w polszczyźnie, takich jak: „Korynt”, „Teby”, „Tebańczycy”, „Partowie”, „Tessalia”, „Atena”, „Prometeusz”, „Tukidydes”, „prometejski”, „tracki”; jakkolwiek bowiem zastępowanie to należy obecnie do polskiej normy językowej, powoduje zniekształcenie oryginalnego brzmienia nazw. Metra łacińskie (w partiach dialogów trymetr jambiczny akatalektyczny oraz okazjonalnie tetrametr trocheiczny katalektyczny, w. 223-232, i heksametr daktyliczny, w. 233-238; w pierwszej pieśni Chóru jedenastozgłoskowiec saficki i adonius w w. 110-153 oraz dymetr i monometr anapestyczny w w. 154-201; w drugiej pieśni Chóru heksametr daktyliczny, w. 403-404, 429-431, 445-448, 467-471, 503-508; polimetrum w w. 405-415, 472-502; jedenastozgłoskowiec saficki oraz adonius w w. 416‒428; dymetr i monometr anapestyczny w w. 432-444; tetrametr daktyliczny i adonius w w. 449-466b; w trzeciej pieśni Chóru dymetr i monometr anapestyczny w w. 709, 738-763; polimetrum w w. 710-737; w czwartej pieśni Chóru glikonej w w. 882-914; w piątej pieśni dymetr i monometr anapestyczny w w. 980-997) w przekładzie zastąpiliśmy częściowo zrytmizowaną prozą - nad nieosiągalną odpowiedniość rytmiczną przedkładając wierność oryginalnemu znaczeniu tekstu. [Fragm. tekstu]