Mickiewicz i jego kulinarne pasje

Abstract

W Panu Tadeuszu jest kilkanaście sytuacji kulinarnych. Skupiają one uwagę badaczy, wywołują sporne opinie, są argumentem w niekończących się dyskusjach. Stosunkowo dużo refleksji – niestety często błędnych – wywołuje opisana w księdze dwunastej poematu pod tytułem Kochajmy się! „ostatnia uczta staropolska” zadziwiająca wymyślnością potraw, ich niezwykłymi nazwami, które dla współczesnego Mickiewiczowi czytelnika, a tym bardziej obecnie, są niezrozumiałe, nie wiadomo, co oznaczają: „kto zrozumie nieznane już za naszych czasów / Te półmiski kontuzów, arkasów, blemasów…” (XII, w. 144–145) [...].