Śmierć pięknych węgorzy : o ostatnim opowiadaniu Oty Pavla

Abstract

Realistyczny, nacechowany specyficznym plebejskim humorem tom opowiadań Śmierć pięknych saren przysporzył czeskiemu pisarzowi Ocie Pavlowi sympatię wielu zagorzałych czytelników. Drugi — wydany już pośmiertnie w roku 1974 — zbiór Jak spotkałem się z rybami różni się od poprzedniego sposobem narracji i nastrojem. W znacznie większym stopniu naznaczony został symboliką. Świat tych opowiadań lokalizuje się bowiem już na pograniczu realności i wywiedzionych z lęków wizji. Ciepłe obrachunki z czeską prowincją przenikają się z refleksjami z kręgu metafizyki, z próbami odpowiedzi na zasadnicze pytania egzystencjalne. Uważny czytelnik co i rusz odnajduje tu ciemne chmury na pogodnym niebie świata Pavlowych historii. Nie zaskoczy go więc wydźwięk zakończenia ostatniego opowiadania, odsłaniającego osobisty tragizm bohatera‑autora Złotych węgorzy.