Rezydencje na Śląsku w XVII wieku - recenzja

Abstract

Poczynając od lat siedemdziesiątych znacznie wzrasta zainteresowanie badaczy polskich architekturą rezydencjonalną, przy czym badania prowadzone są zarówno na terenach pozostających od wielu stuleci w kręgu oddziaływania kultury polskiej, a często już nie wchodzących w skład państwa, jak też i tych dawno utraconych, których odzyskanie wiązało się z tworzeniem nieomal od podstaw kulturowych związków' z naszym krajem, W przypadku tych ostatnich dodatkowym impulsem dla prowadzenia badań stał się spowodowany wydarzeniami politycznymi w Europie Środkowej i Wschodniej w latach osiemdziesiątych "powrót do normalności”, w wyniku którego istniejące niejako na przekór lansowanej przez koryfeuszy tzw. polskiej racji stanu dzieła sztuki zyskały nowy status prawny. Znamienna była pod tym względem wypowiedź Jana Józefa Lipskiego na łamach "Gazety Wyborczej" (Nr 51, 1.03.1990), który w' swym artykule zatytułowanym Depozyt pisał: "Obejmując Pomorze Zachodnie, Gdańsk, Warmię i Mazury, Ziemię Lubawską, Dolny Śląsk i Opolszczyznę -staliśmy się depozytariuszami ogromnego dorobku materialnej kultury niemieckiej na tych ziemiach: kościołów, zamków, pałaców;, ratuszów, słynnych kamienic mieszczańskich. Gdy przejmuje się zabytki kultury - można mówić tylko o depozycie. To, co należy do kultury jakiegoś narodu, pozostaje na zawsze jego dorobkiem i chlubą. Depozytariusz zaś bierze na siebie zarazem obowiązki. (...)